در این راه، موانع متعددی بر سر راه آنها دیده می‌شود: اقتضائات طبیعی، دل بستگی‌های خانوادگی، تعصبات فرهنگی یا دینی، پیشینه‌های تاریخی، ادبیات ملی، و... پذیرفتن این نکته سهل است که در این ستیز نابرابر، با وجود همه موانع یاد شده، دو طیف زن و مرد در صحنه اشتغال پیش رفته‌اند و بهای سنگین انسانی-اسلامی شرکت در اشتغال فعال خویش را پرداخته‌اند. بدین روی، برخی از آنان از نعمت داشتن خانواده‌ای گرم و صمیمی محروم گشته‌اند و برخی دیگر نعمت سلامت و توان جسمی خویش را در گروی این مبارزه قرار داده‌اند؛ و قطعا این روند مطلوب دیانت ما نیست.
سیر تکوینی اشتغال زنان و مردان بیانگر آن است که بصورت اعم آنها به تمام باورها، سنت ها و عادات پشت پا زده‌اند و در صدد ایجاد جامعه‌ای دیگر با باورها و سنت‌های جدید برآمده‌اند و بعضی دیگر در ضمن پایبندی به اعتقادات و باورها، به طراحی نظامی نوین در راه تحقق خواسته هایشان برخاسته‌اند. ولیکن امروز تمام اقشار به این نکته معترف هستند که رابطه زن ومرد در نظام و ساختار اداری و مدیریتی نیازمند بازتعریف بر پایه معنویت، عقلانیت و عدالت است.
به نظر می‌رسد تنظیم قواعد رابطه زن و مرد براساس شرع و کارآمدی سازمانی زنان را قادر خواهند كرد تا با اصالت دادن به سنگر «خانه» در «اجتماع» نیز به نحو شایسته، ضمن رعایت حدود الهی، به وظایف قانونی و اجتماعی خود عمل کنند و با احساس استیفای حقوق انسانی و شرعی خود، به رضایت خاطر برسند؛ امری که هم اکنون خلاء آن محسوس و پاشنه آشیل تمام فعالیت و عملیات‌های کارآمدسازی نظام دینی ایران شده است و در صورتی که با این عینک به مقوله رابطه زن ومرد بنگریم، شهرداری تهران از نقطه مناسبی اقدام به اصلاح‌گری این شرایط كرده است.
طرح تفکیک جنسیتی در درون مایه خود نباید به انفعا یا انزوای جامعه مرد از زن و یا بالعکس بینجامد؛ متولیان این طرح باید با در نظر گرفتن تجریبات موفق حضور زن در صحنه‌های مختلف نظیر دفاع مقدس، جهاد سازندگی و تربیت نسل فرهیخته و متفاوت از گذشته به بازآفرینی نظام تعامل بین این دو طیف بپردازند.
قاعده حضور زن و مرد در عرصه اشتغال، هم به اخلاق نیاز دارد و هم به حقوق؛ در جامعه‌ای که با فریب، عفاف را یک ریاضت بدون جهت و غیر عاقلانه نشان داده می‌شود و حجاب یک رعایت با زحمت و غیرعادلانه معرفی و بی‌عفافی و بی‌حجابی را نوعی آزادی درونی و بیرونی بر می‌شمرند و در این عصر که هرچقدر دست‌های کار کردن و پاهای راه رفتن تواناتر می‌شود به عوض چشم‌های دیدن، لوچ تر و احول‌تر می‌گردد، دائماً «وهم» فربه و «فهم» لاغر می‌شود و این طوفان تباه کننده، که حامل مرگ ایمان‌ها و ارزش‌های راستین است باید رابطه زن و مرد تعریف صحیحی مبتنی بر ارزش‌های دینی شود که به نظر می‌رسد شهرداری تهران با فهم این مقوله گام در راهی پرخطیری قرار داده که باید خیلی از نهادها و ارگان‌های نظام دینی پیش تر از اینها به امر اهتمام می‌نمودند؛ اما باید گفت که اگرچه اجرای این طرح نتایجی دیریابی خواهد داشت و لیکن رفتن رسیدن است!
معروف است كه اگر برنامه يك ساله داريد، گندم بكاريد؛ اگر برنامه ده ساله داريد، درخت بكاريد و اگر برنامه صد ساله داريد، انسان بسازيد؛ تربيت جامعه برای درک صحیح از جایگاه و نقش جنس مخالف در جامعه و عرصه اشتغال با موازيني كه خالق او مي‌طلبد و هدايت فرموده است، سرمايه‌گذاري صد ساله، بلكه ابدي است. «... و من احياهاي فكانما احياالناس جميعا...»
نظر شما